باران که می بارد    دلم دوباره

 

                هوای رود می کند         هوای جویبار

 

                                    هوای کوه می کند .

 

     هوای زمین شسته    و      چکمه های کودکی که

 

      به گل نشسته              چه زیباست باران !

 

       انگار در آن بالاها      پشت آن ابرهای سیاه

 

                     کسی هست که می خواهد

 

        غبار از دل بروبد        تبسم برلب غنچه بدوزد

 

                    پرپروانگان را هم بشوید .

 

                                      زاهدی