به نام خداوندجان وخرد

انتظارنه بدین معناست که خیره به دوردستها شویم وثانیه ها رابا

اضطراب بشماریم .

انتظارحقیقی یعنی آن که دل رادرچشمه ی شفاف خدابشوئیم ،

دهان ازریا ودروغ فروبندیم وخودپرستی وخودخواهی وظلم به خودودیگران

راکنار بگذاریم .

انتظاریعنی همه ی جاده های زمین رازیرباران های تقواببریم و باجاروی  شوق       خاروخاشاک جان رابروبیم .

انتظاریعنی مهربان باشیم ،حتّی باکودک همسایه ،حتّی باپیرمردی که به

نان شب محتاج است ولباس هایش هرگز اتو نخورده است .

انتظاریعنی به همه سلام بگوییم :به گنجشک ها ، به درختان ،

به خانه های کاهگلی وبه جوی هایی که تبلور حرکتند.

انتظاریعنی هیچ گاه نایستیم وبدانیم که درسکون وسکوت می پوسیم ،

بنابراین به موج ها اقتدا کنیم وازصخره ها نهراسیم .

انتظاریعنی آینه های دلمان راازغبارپاک کنیم وبگذاریم روح به تماشای خود بنشیند.

دراین روزگار وانفسا که فاصله ی زمین از عرش هرروزبیشتروبیشترمی شود

روحی زیبا داشتن غنیمت است .

انتظاریعنی روح زیبا را با همه ی ثروت های عالم هم نمی توان خرید .

شاید فقیری که جزنان خالی ، طعامی دیگر نمی داند زیباترین روح را

داشته باشد.

 

اللهم عجّل لولیّک الفرج