(( هوالحی))                                      جملات قصار

 


1-حسد آتشی است که چون زبانه زند، ایمان را مانند هیزم خشک خاکستر کند.

                                                                                               (حضر ت علی علیه السّلام )

2- اشتباه را محکوم کن نه آن کسی که اشتباه از او سر زده است.

                                                                                                                    (شکسپیر)

3- نبخشیدن ، انتقام گناه دیگران را از خود گرفتن است.

                                                                                                       (خانم شری ماتاجی )

4- هر کس به فکر تغییر جهان است ، امّا هیچ کس به فکر تغییر خودش نیست.

                                                                                                                   (تولستوی)

5- اگر به راه خطا رفتی از بازگشتن نترس.

                                                                                                                 (کنفوسیوس)

6- توحید نه آن است که او را یگانه بدانی ، بلکه توحید آن است که با او یگانه گردی.

                                                                                                   (خواجه عبدالله انصاری)

7- آرزو دارم روزی این حقیقت به واقعیت مبدّل شود که همه ی انسان ها برابرند.

                                                                                                         (مارتین لوترکینگ)

8- راه در جهان یکی است و آن راه راستی است.

                                                                                                                   (زرتشت)

9- قطعاً خاک و کود لازم است تا گل سرخ بروید . امّا گل سرخ نه خاک است و نه کود.

                                                                                                     (کارل گوستاو یونگ)

10-شاید زندگی آن جشنی نباشد که آرزویش را داشتی ، امّا حال که به آن دعوت شدی تا می توانی زیبا برقص.

                                                                                                            (چارلی چاپلین)

11- دنیا از عاشق خود می گریزد.

                                                                                                                  (لائوتسه)

12- من نمی دانم که جهان مرا چه می داند. امّا من خود را مانند کودکی می بینم که در کنار ساحل سرگرم بازی است و گاه و بیگاه با یافتن سنگ ریزه ها و یا گوش ماهی های زیباتر و صاف تر از حدّ معمول ، خوش حال می شود؛حال آن که اقیانوس بزرگ حقیقت هم چنان کشف نشده پیش رویم گسترده است.                               

                                                                                                                    (نیوتن)