تا حالا فکر کرده اید اگر زمان شعرای قدیمی تلفن و پیغام گیر وجود داشت ، شعرا برای پیغام گیرشان چه متنی می گذاشتند؟؟؟

 

بابا طاهر:

تلیفون کرده ای جانم فدایت                 الهی مو به قربون صدایت

چو از صحرا بیایم نازنینم                  فرستم پاسخی از دل برایت

فردوسی:

نمی باشم   امروز   اندر  سرای           که رسم ادب را بیارم به جای

به پیغامت ای دوست گویم جواب          چو  فردا  بر  آید  بلند  آفتاب

مولوی:

بهر سماع از خانه ام رفتم برون....رقصان شوم       شوری برانگیزم به پا....خندان شوم شادان شوم

بر گو به من پیغام خود...هم نمره و هم نام خود        فردا تو را پاسخ دهم ....جان تو را قربان شوم

سعدی:

از آوای  دل انگیز  تو مستم          نباشم  خانه  و  شرمنده  هستم

به پیغام تو خواهم گفت پاسخ         فلک گر فرصتی دادی به دستم

حافظ:

رفته ام بیرون من از کاشانه  ی خود غم مخور        تا  مگر بینم  رخ  جانانه ی  خود  غم  مخور

بشنوی  پاسخ  ز حافظ  گر که  بگذاری   پیام          زان زمان کو باز گردم خانه ی خود غم مخور

خیّام :

این چرخ فلک عمر مرا داد به باد              ممنون  توام که کرده ای از من یاد

رفتم سر کوچه منزل کوزه فروش              آیم چو به خانه ، پاسخت خواهم داد

                                                                                        اسلامی